پیاده‎سازی ماتریس های همجواری برای ارزیابی سازگاری کاربری های شهری به‎روش تصمیم گیری چندمعیاره فازی(مورد مطالعه: کاربری‎های آموزشی دبیرستان شهر گرگان)

در رابطه با استقرار و برنامه‎ریزی تسهیلات و خدمات شهری، عوامل متعددی به‎صورت کمّی و کیفی مطرح هستند که ممکن است تأثیر آنها بر ارتباط بین این تسهیلات متفاوت باشد. در این میان به‎دلیل تأثیرهای مثبت و منفی که کاربری‎ها روی هم دارند، سازگاری و ناسازگاری بین کاربری‎های شهری در چیدمان آنها کنار یکدیگر، معیارهای ویژه‎ای برای هر کاربری شمرده می‎شود. این پروسه به‎دلیل تأثیرگذاری و وابستگی شدید کاربری‎های مختلف شهری به یکدیگدر، فرآیند پیچیده‎ای به‎شمار می‎رود و تأثیرگذاری ذی‎نفع‎ها و عوامل متعدد در فعالیت کاربری‎های شهری نیز، بر پیچیدگی مسئله می‎افزاید. از سوی دیگر، ماهیت گروهی فعالیت‎های شهری و عدم قطعیت ذاتی موجود در اولویت‎ها و عقاید تصمیم‎سازان و لزوم به‎کارگیری اولویت‎ها و عقاید تصمیم‎سازان مختلف در این پروسه، به‎کارگیری همزمان روش‎های تصمیم‎سازی گروهی و ابزارهای مختلف پشتیبانی تصمیم، مانند سامانه‎ی اطلاعات جغرافیایی (gis) را ضروری می‎کند، بنابراین پژوهش پیش رو برپایه‎ی رویکرد ترکیبی مدل­های تصمیم‎گیری چند معیاره (ahp) و نظریه‎ی مجموعه‎های فازی، ضمن ارائه‎ی مدل (fuzzy ahp) به ارزیابی سازگاری کاربری‎های آموزشی شهری با در نظر گرفتن کلیه عوامل مؤثر بر سازگاری کاربری‎ها پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد، تمامی مدارس دبیرستان شهر گرگان از نظر سازگاری نسبت به معیارهای مورد بررسی، در رده‎ی نسبتاً سازگار (026/0-052/0) قرار دارند. همچنین نتایج این پژوهش نشان‎دهنده‎ی تخصیص سطوح متفاوت و دقیق‎تر سازگاری در رابطه با کاربری‎های دبیرستان شهر گرگان و کارایی مدل طراحی شده برای ارزیابی سازگاری کاربری‎های شهری است.